Umiarkowanie

 

 

 

Synonimy;     Umiarkowanie, Postępowanie w granicach normy…
Antonimy:      Nieumiarkowanie…

 

 

Proponowane Dotychczas Znaczenie Snu…

Umiarkowanie   ?   używaj rozumu dla panowania nad własnymi instynktami i potrzebami…
Widzieć kogoś umiarkowanego   ?   umiejętność korzystania z dóbr materialnych zgodnie z ich celem…
Szukać swojego   ?   chcesz być panem samego siebie…

 

 

Wskazówka Do Prawidłowego Odczytania Snu…

Umiarkowanie to cnota moralna, która polega na używaniu rozumu dla panowania nad własnymi instynktami i potrzebami. Oznacza umiejętność korzystania z dóbr materialnych zgodnie z ich celem. Zapewnia nam panowanie woli nad popędami. Stawia pragnieniom pewne przez nas samych ustalone granice. Dotyczy w pierwszym rzędzie panowania nad tymi siłami w człowieku, które mają za zadanie zachowanie życia czyli, głód pokarmu, napoju, instynkt seksualny (pośrednio również wprowadzenie prawidłowego stylu oddychania). Temperantia jest jedną z czterech cnót kardynalnych, często przedstawiana w sposób symboliczny z lwem, wielbłądem, gołębiem, czaszką, klepsydrą, cyrklem lub mocno osadzonym w pochwie mieczem. O potrzebie cnoty umiarkowania mówili już starożytni filozofowie. Umiarkowanym określali człowieka, który jest panem samego siebie, i uznaje umiarkowanie za fundament każdej cnoty. Bycie umiarkowanym to uporządkowane pragnienie rzeczy, a więc w odpowiedni sposób, w odpowiednim miejscu i czasie, gdzie oznaką umiarkowania jest brak cierpienia, gdy człowiek nie doświadcza przyjemności. Fundamentalne jest pojęcie złotego środka, czyli równowagi pomiędzy brakiem a nadmiarem. Każda cnota a w tym umiarkowanie to ugruntowana, stała etyczna dyspozycja człowieka gotowego posługiwać się swoimi władzami moralnymi, rozumem, wolą i zmysłami, do postaw i konkretnych czynów zgodnych z własnym wnętrzem. Cnota jest trwałą sprawnością moralną osoby, dzięki której przestrzeganie zasad moralnych staje się łatwe. Osoba jest w tym pewna siebie, nawet wobec okoliczności niesprzyjających. Bycie kimś prawym, wiernym własnym zasadą sprawia człowiekowi, który posiadł cnoty, wewnętrzną przyjemność. Cnota uważana jest przez różne koncepcje za jeden z najważniejszych elementów życia człowieka. Dlatego większość systemów etycznych zajmowała się badaniem natury tak czy inaczej rozumianej cnoty. W etyce starożytnej Grecji i Rzymu cnota (Areté) stanowiła ideał tężyzny fizycznej i duchowej. Przyrównywana była do dzielności i szlachetności duszy.


Można wyodrębnić trzy części duszy i każdej przypisać określony rodzaj cnoty:

? cnotą duszy rozumnej jest mądrość i dążenie do niej oraz podporządkowanie rozumowi niższych władz człowieka…
? duszy popędliwej to męstwo i bohaterstwo w obliczu zagrożenia a także niezłomność nawet w obliczu śmierci…
? duszy pożądliwej to panowanie nad sobą, czyli wstrzemięźliwość i niezmienność poglądów nawet w obliczu pokusy dla ciała…


Te trzy cnoty podporządkowane były czwartej, sprawiedliwości, która pojawia się wtedy, gdy każda z części duszy we właściwy sposób kieruje się przynależną jej cnotą. Jest to teoria czterech cnót, zwanych niekiedy cnotami kardynalnymi od łacińskiego cardo ? zawias. Życie moralne zawieszone jest na tych czterech cnotach, jak wrota na zawiasach, są one harmonią, zdrowiem, pięknem, siłą duszy, zaprzeczeniem i przeciwieństwem wady, są wewnętrznym stanem, który znajduje wyraz w słusznych czynach i czyni je chwalebnymi lub dobrymi. Czyn słuszny zaś, działaniem, które podtrzymuje lub rozwija ten stan poza sferę naszych snów…

 

Geneza Powstania Opisu Snu
Źródła Internetowe oraz?

 

 


« »