Badaj to, z czego powstałeś,
A poznasz, co istnieje!
To, co badasz, czego się uczysz i czym jesteś,
Jest tym, z czego powstałeś,
Wszystko, co poza nami,
Jest także w nas…..
Salomon Trismossin
Aureum vellus

Spirytyzm
Cytaty z Spirytyzmu i o Spirytyzmie

Czytaj w kolejności ustanowionej…..

„Spirytyzm głosi hasła tolerancji, odnowy moralnej, braterstwa i solidarności międzyludzkiej”….
Autor: Księga duchów


„Wiara w istnienie duchów zalicza się do najstarszych wierzeń ludzkości. Najdawniejsze formy kultu religijnego w tym szamanizm do dziś opierają się na nawiązywaniu kontaktu z duchami zmarłych przodków i niekiedy zwierząt. Przekonanie, że duchy zmarłych są aktywnie obecne wśród żyjących było rozpowszechnione od zawsze i drzemie w głębinach naszej podświadomości”….
Autor: m.k.


„Spirytyzm jest filozofią, która z jednej strony przynosi ludziom usystematyzowaną wiedzę o świecie duchowym, a z drugiej wspierała ich rozwój moralny, mentalny i duchowy”….
Autor: m.k.


„Czymże jest człowiek, jeśli w jego ciele uwięziony jest Duch? Dlaczego wolny Duch nie miałby komunikować się z Duchem związanym z ciałem, podobnie jak wolny człowiek z więźniem? Czyż uznając, że dusza trwa po śmierci ciała, nie można uznać, iż trwają także jej emocje i uczucia? Skoro zaś dusze są wszędzie, to czy nie jest naturalne, iż jakaś istota, która kochała nas za życia, pojawia się obok nas po śmierci, chcąc się z nami komunikować, oraz że wykorzystuje do tego dostępne jej środki? Czyż za życia materialnego nie oddziaływała na materię własnego ciała? Czyż to nie ona kierowała jego ruchami? Dlaczego więc po śmierci, w porozumieniu z Duchem powiązanym z materią, nie mogłaby korzystać z jego ciała, aby zamanifestować swe myśli, podobnie jak niemowa wykorzystujący uprzejmość kogoś mówiącego?”….
Autor: Księga Duchów


„Wierzy się, że Duchy muszą mieć niezmierną wiedzę i mądrość – jest to błąd. Pośród komunikatów przekazanych przez Duchy znajdują się przykłady pełne głębi, elokwencji, mądrości, moralności, nasycone dobrocią i życzliwością; jednak z drugiej strony nie brakuje także pospolitych, górnolotnych, trywialnych, wręcz prostackich, za sprawą których Duch ujawnia swe najniższe instynkty. Jest więc rzeczą oczywistą, że wszystkie komunikaty nie mogą pochodzić z jednego i tego samego źródła, a także, że są Duchy dobre oraz złe. Duchy nie będąc niczym innym jak duszami ludzi nie mogą naturalnie stać się doskonałymi opuszczając ciało materialne; zależnie od swojego stopnia rozwoju zachowują niedoskonałości życia cielesnego; to dlatego widzimy wśród nich wszystkie stopnie dobroci i złośliwości, wiedzy i ignorancji”….
Autor: Świat po tamtej stronie


„Spirytyzm to doktryna mentalna stworzona w połowie XIX wieku przez francuskiego naukowca Hipolita Rivaila ( Allan Kardec), głosząca istnienie w każdym człowieku „czynnika myślącego”, który po śmierci odłącza się od ciała fizycznego i wciela przez reinkarnację w kolejne istoty. Zmarli, a jeszcze nie reinkarnowani ludzie mogą się porozumiewać z żywymi bezpośrednio, albo za pośrednictwem specjalnie uzdolnionych w tym kierunku osób zwanych medium”….
Autor: Allan Kardec


„Prawdziwi spirytyści traktują całą rzecz jako doktrynę, mającą posłużyć im w moralnym udoskonaleniu się; przekonani są zresztą tak mocno o istnieniu życia po śmierci i o istnieniu bezcielesnych mieszkańców tamtego świata, że seanse z objawami fizycznymi, takimi jak: poruszanie się przedmiotów, pukania, lewitacja, a nawet materializacja, nie obchodzą ich wcale; zostawiają to, jak powiadają, nowicjuszom, sami zaś oddają się przeważnie studiom, mającym na celu pożytek moralny swój, a także potrzebujących naszej pomocy”….
Autor: Księga Mediów


„Tak więc Duchami nazywa się właśnie zamieszkujące przestrzeń dusze. Duchy nie są więc niczym innym, jak duszami ludzi, którzy porzucili swą cielesną powłokę. Jeśli miałyby być jakimiś odrębnymi istotami, to ich istnienie byłoby bardziej hipotetyczne; jeżeli jednak przyjmie się, że istnieją dusze, to należy również przyjąć, że Duchy nie są niczym innym jak duszami właśnie; jeżeli przyjmuje się, że dusze są wszędzie, to wszędzie są również Duchy. Nie można więc zaprzeczyć istnieniu Duchów bez zanegowania istnienia dusz”….
Autor: Księga Mediów


„Śmierć nie istnieje, po prostu uwierz w życie a życie Cię nie-zawiedzie”….
Autor: Andre Luiz via Chico Xavier


„Duch drzemie w każdym elemencie wszchświata, śpi w minerale, śni w roślinie, czuje w zwierzęciu, myśli w człowieku”….
Autor: Leona Denis


„Podstawowym celem istnienia jest udoskonalenie swojej natury. Właściwie rozumiany spirytyzm może tylko pomóc w postępie moralnym, intelektualnym i społecznym”….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


„Fak istnienia duchów znajdujemy w zjawiskach manifestacji spirytystycznych, będących namacalnym dowodem istnienia duszy i jej trwania po śmierci człowieka. Jednak wiara wielu ludzi tutaj się kończy. Uznają oni istnienie dusz i w następstwie tego także Duchów, lecz zaprzeczają możliwości komunikowania się z nimi – twierdzą bowiem, że istoty niematerialne nie mogą oddziaływać na materię. Wątpliwość ta wynika z nieznajomości prawdziwej natury Duchów, o których panuje na ogół błędne wyobrażenie, ponieważ przedstawia się je zwykle jako istoty abstrakcyjne, mgliste i nieokreślone, co nie jest zgodne z prawdą”….
Autor: Księga Mediów


„Zgodnie z doktryną spirytyzmu duchy żyją w świecie niewidzialnym, znajdującym się poza czasoprzestrzenią świata materialnego; w innym wymiarze bytowania są wszędzie, przesyłają komunikaty za pośrednictwem mediów lub bezpośrednio. Według tej koncepcji duch i dusza są synonimami czyli odbiciem duszy żyjącego wcześniej człowieka”….
Autor: m.k.


„Spirytyzm nie ma wyłączności na prawdę a spirytyści mogą być wyznawcami wszystkich innych religii i filozofii, pod warunkiem, że reprezentują one humanistyczne wartości. Spirytyzm popiera internacjonalizm i pacyfizm. Podstawą doktryny są nauki Jezusa i „Duchów wyższych”. Istnieje Bóg (Najwyższa Inteligencja) oraz Duchy, przechodzące proces samodoskonalenia podczas kolejnych reinkarnacji. Duchy jako część Natury mogą komunikować się z żywymi ludźmi i wpływać na ich życie. Życie duchowe człowieka jest wieczne, w przeciwieństwie do życia fizycznego. Każdy człowiek (a właściwie jego duch) musi się doskonalić (ewolucja duchowa) podczas kolejnych reinkarnacji. Przykładem doskonałego ducha wcielonego w człowieka jest Jezus. Wiele planet Wszechświata zamieszkują istoty inteligentne i duchowe; kontakt z nimi jest jednak prawie niemożliwy, ponieważ istniejemy na różnych „poziomach”.
Spirytyzm został przekazany ludziom przez „Pocieszyciela” (zapowiedzianego przez Jezusa), który ma „przywrócić wszystkim rzeczom ich prawdziwe znaczenie”. Zakazana powinna być kara śmierci; zapobiegać powinno się samobójstwom, ponieważ stanowią przeszkodę w „duchowej ewolucji”. Zakazana jest aborcja. Przerwanie ciąży jest podwójną zbrodnią, gdyż stanowi sprzeciwianie się woli Boga poprzez pozbawianie życia Jego tworu, i po drugie – jest to sztuczne zachwianie równowagi zdrowotnej (psychicznej i fizycznej) matki, co również sprzeciwia się prawu Natury. Każdy człowiek ma dar porozumiewania się z duchami (medium), jednak tylko niektórzy są tego świadomi. Działalność charytatywna jest bardzo ważna, ponieważ ułatwia innym samodoskonalenie.
Człowiek powinien dążyć do maksymalnego poszerzenia swojej wiedzy i umiejętności”….
Autor: Prawa spirytystów


Spirytyzm uważa się za „wyższą i doskonalszą” formę chrześcijaństwa, oczyszczoną od przeinaczeń. Z tego względu nie należy przywiązywać wagi do rytuałów religijnych, tolerując przynależność swoich wyznawców do innych kościołów. Spirytyzm jest prawdziwą naukę o życiu duszy ludzkiej (chociaż w opinii ogromnej większości naukowców spirytyzm i nauka wzajemnie się wykluczają).
Autor: Prawa spirytystów


„Spirytyzm tak naprawdę to wielka filozofia ludzkości. Udawadnia istnienie czegoś więcej niż widzimy na codzień”….
Autor: Arthur Conan Doyle


„Duchy mają się manifestować przez osobę żyjącą (medium), zmieniając jej wygląd (transfiguracja) i wagę dzięki mieszaniu fluidów, lub przemawiając i wykonując inne czynności za pośrednictwem medium. Ponadto mają się komunikować w sposób widzialny poprzez dźwięki, dotyk, hałas, zapach, poruszanie przedmiotów, pismo, rysunek, muzykę itp”….
Autor: Prawa spirytystów


„Spirytyzm i spirytualizm usiłują nadać badaniom nad kontaktami z duchami charakter naukowy, jednak współczesna nauka nie zajmuje się tym tematem, uznając go za sferę wierzeń”….
Autor: Gabriel Delanne


„Skargi i przekleństwa, pijaństwo i prostytucja, dzieci bez serca, rodzice bez sumienia, wszystko zło tu się gnieździ, lecz pod tą wstrętną powłoką zawsze to dusza cierpi – siostra nasza godna współczucia i zainteresowania. Wyciągnąć ją z dna kałuży, oświecić, pomóc w dźwignięciu się i rehabilitacji, jakież to wielkie zadanie! W ogniu miłosierdzia wszystko się oczyszcza bo duch nas ogarnia wszechobecny i zginąc duszy nie pozwoli”…
Autor: Leon Denis


„Nie silę się tu na tłumaczenie istnienia duchów. Nie mam w tej rzeczy nic do gadania, ale tak dla siebie raczej skłonny jestem patrzeć na to mediumistycznie, jak na jakąś siłę tak samo niezbadaną dzisiaj, jak była niezbadaną niegdyś elektryczność lub niedawno radium”….
Autor: Tadeusz Boy-Żeleński


„Wolność sumienia jest konsekwencją wolności myślenia, będącej jedną z miar człowieka. Spirytyzm byłby sprzeczny z zasadami miłosierdzia i tolerancji, gdyby jej nie szanował. W jego oczach, każda wiara, gdy jest szczera i nie ma na celu czynienia krzywdy bliźniemu, jest godna szacunku, nawet gdyby się w czymś myliła. Jeśli czyjeś sumienie nakazywałoby, na przykład, wierzyć w to, że Słońce kręci się wokół Ziemi, powiemy my: Proszę wierzyć w to, co się wydaje panu słuszne, jednak i tak nie zmieni to faktu, że to Ziemia się kręci wokół Słońca. Jeśli z wiary, samej w sobie niewinnej, uczyni pan narzędzie do prześladowań, stanie się ona szkodliwa”….
Autor: Allan Kardec


„Kodeks moralny Duchów wyższych jest zebrany, tak jak kodeks Chrystusa, w złotej zasadzie – Czyń drugiemu, co chciałbyś, by tobie uczyniono, co oznacza czynienie dobra, a nie zła. Spirytyzm w tej zasadzie znajduje uniwersalną prawdę, którą należy się kierować nawet w najmniejszych sprawach”….
Ewangelia według spirytyzmu – moralne nauki przekazane przez Duchy
Autor: Kodeks moralny Duchów


„Dobrze rozumiany spirytyzm pomaga w doskonaleniu ludzkiej istoty, udowadnia niezbicie istnienie duchowej części człowieka która nie rozpływa się po śmierci ciała a po przez to ujawnia prawdziwe znaczenie duchowości w rozwoju ludzkości”….
Autor: Gabriel Delanne


„Spirytyzm ma zachęcać do samopoznania i ułatwienia stosowania moralnych nauk braterskiej miłości zawartej w Ewangelii i Doktrynie Spirytystycznej. Doznania odczuwane w trakcie seansu zachęcając uczestników do stawienia czoła trudnościom codziennym w bardziej praktyczny i optymistyczny sposób, gdyż poczucie kontaktu ze światem duchów zmienia człowieka na zawsze”….
Autor: Divaldo Pereira Franco


„W hołdzie mediumistyce, podstawie wszystkich zasad, na których opiera się spirytyzm. Śmierć nie istnieje. Nie ma zmarłych”….
Autor: Napis na pomniku sióstr Fox w Paryżu


„Ludzie trawią życie w ignorancji, nie zdając sobie sprawy, że fizyczny kształt naszych doznań nie ma nic wspólnego z prawdą i że zmysły zwodzą nas na każdym kroku”….
Autor: Camille Flammarion


„Spirytyzm wskazuje nam w praktyce ogromną siłę i skuteczność skupienia i modlitwy, wykazuje nam jej działanie, na tle istniejących stosunków między światem cielesnym i światem duchowym”….
Autor: Allan Kardec


„Spirytyzm nie ma określonych form ani miejsc kultu, podkreśla wagę indywidualnego zdobywania wiedzy i rozwijania umiejętności bez żadnych ograniczeń natury religijnej czy duchowej. Głęboki nacisk kładzie na poszanowanie indywidualności i wolności przekonań. Jedyną formą kultu jest indywidualna i emocjonalna modlitwa do Boga z prośbą o wsparcie, bez żadnych określonych reguł. Jedną z wielu „mediumicznych” umiejętności człowieka wykorzystywanych przez spirytyzm jest „energetyzowanie” wody do celów leczniczych”….
Autor: m.k.


„Komunikowanie się z duchami za pomocą osoby szczególnie do tego uzdolnionej (medium), która w czasie transu może być nawet bezpośrednio opanowana przez ducha i przemawiać jego głosem. Początkowo medium szukało kontaktu z konkretnym, wybranym duchem. Jednak okazało się, że duchy często „podszywają się” pod inne i dlatego obecnie medium otwarte jest na kontakt z każdym chętnym duchem. Spotkania spirytystów z medium nazywane są „seansami”. Celem medium jest często pomoc „zagubionym i cierpiącym” duchom osób, które zmarły np. nagłą śmiercią w wypadku lub szukają zemsty na innych ludziach. Seanse odbywają się z reguły w pozbawionym okien pomieszczeniu, wokół drewnianego (przeważnie okrągłego) stołu, najczęściej wieczorem lub w nocy, chociaż seanse można organizować o dowolnej porze. W specjalnych „książkach modlitw” zapisywane są nazwiska osób za których spirytyści się szczególnie modlą”….
Autor: Allan Kardec


„Podczas seansów z ciała Modrzejewskiego dobywała się ektoplazma, która przyjmowała kształty ludzi, przedmiotów lub zwierząt. 30 sierpnia 1919 roku ukazała się zjawa drapieżnego ptaka.W całym salonie było bardzo ciemno, namiot jednak rozświetlała błękitna poświata. Powoli zaczęły się z niej wyłaniać jakieś kształty. Malcy rozpoznali w nich swoje zmarłe rodzeństwo. Postacie zmarłych dzieci zaczęły niknąć, zanim jeszcze stały się w pełni wyraźne. W ich miejsce ukazała się świetlista szczelina. Widać przez nią było amfiladę pokoi i korytarzy oświetlonych rzęsistym światłem. W pokojach unosili się przezroczyści, promieniujący od wewnątrz ludzie. Dzieci patrzyły na to zachwyconymi oczami. Każdemu dziecku wydawało się, że kiedyś już tam było. Parę z nich, chcąc zobaczyć więcej, próbowało powiększyć dłońmi szczelinę. Szczelina jednak zaczęła się rwać i plątać, a następnie rozpłynęła się w błękitnej mgle, niczym niesione przez wiatr babie lato”….
Autor: Teofil Modrzejewski


„Wolność sumienia jest konsekwencją wolności myślenia, będącej jedną z cech człowieka. Spirytyzm byłby sprzeczny z zasadami miłosierdzia i tolerancji, gdyby jej nie szanował. W jego oczach, każda wiara, gdy jest szczera i nie ma na celu czynienia krzywdy bliźniemu, jest godna szacunku, nawet gdyby się w czymś myliła. Jeśli czyjeś sumienie nakazywałoby, na przykład, wierzyć w to, że Słońce kręci się wokół Ziemi, powiemy: Proszę wierzyć w to, co się wydaje słuszne, jednak i tak nie zmieni to faktu, że to Ziemia się kręci wokół Słońca. Jeśli z wiary, samej w sobie niewinnej, uczyni pan narzędzie do prześladowań, stanie się ona szkodliwa (..)”….
Autor: Allan Kardec


„Duchy wywołuje się w imię Boże, z szacunkiem i w skupieniu; i jest to jedyne zalecenie dla poważnych osób, które chcą wejść w kontakt z czystymi Duchami”….
Autor: Allan Kardec


„Do komunikacji z Duchami nie nadają się bardziej od innych ani określone dni, ani godziny, ani też miejsca; aby wywołać Duchy, nie są wymagane żadne zaklęcia, sakramentalne lub kabalistyczne słowa; nie są potrzebne ani żadne przygotowania ani wtajemniczenia; wykorzystywanie jakiegokolwiek przedmiotu materialnego – czy to celem przyciągnięcia Duchów, czy ich pozbycia się – jest bezskuteczne, bowiem wystarczy tu sama myśl; i w końcu, nie wychodząc ze swego naturalnego stanu, medium otrzymują komunikaty w sposób tak prosty i naturalny, jak gdyby dyktowały je osoby żywe”….
Autor: Allan Kardec


„Życie nigdy nie ustaje, jest wezbranym źródłem, a śmierć jest jedynie mglistą iluzją”….
Autor: Andre Luiz via Chico Xavier


„Spirytyzm naucza, że Bóg jest stale aktywny, stale obecny, a człowiek może, a nawet powinien, szukać kontaktu z nim. Nawiązanie kontaktu z Bogiem może odbywać się po przez duchy niższe od Niego”….
Autor: Allan Kardec


„Ponieważ sprawiedliwość Boża jest niezmierna, a dobre i złe uczynki są rygorystycznie brane pod uwagę, to nie ma ani jednego występku czy złej myśli, które nie wiodł…
Autor: Allan Kardec


Według Spirytyzmu przyszłość jest przed nami ukryta i tylko w rzadkich oraz wyjątkowych przypadkach Bóg pozwala, by została ujawniona”….
Autor: Allan Kardec


„Duchy osób zmarłych, często odwiedzające ludzi w czasie seansów spirytystycznych, potrafią swobodnie manipulować widmowymi ciałami swych niższych Ja, które zostały przeniesione wraz z nimi na tamtą stronę życia w momencie fizycznej śmierci człowieka. Utwardzająca się struktura widmowej substancji nosi nazwę ektoplazmy. Można ją zobaczyć jako delikatny, ledwo widoczny zarys twarzy ł przedmiotów materializujących się na seansach. Te usztywnione struktury ektoplazmatyczne odgrywają też rolę odlewów, które dokładnie wypełnione substancją widmową pozwalają zmarłym, powracającym na jakiś czas do życia, ukazywać się oczom ludzkim. Dzięki temu duchy mogą również wysuwać widzialne bądź niewidzialne ręce (lub po prostu „wędki”) służące im do przesuwania przedmiotów materialnych. Kiedy owe „macki” są silnie naładowane siłą życiową (zazwyczaj pobraną od uczestników seansu spirytystycznego), duchy mogą użyć od razu całego jej ładunku i tym samym wyzwolić niesamowitą energię. Dzięki temu potrafią podnosić fortepiany, ciężkie meble, a nawet ludzi”….
Autor: Opis seansu


„Spirytyzm nie ma wyłączności na prawdę a spirytyści mogą być wyznawcami wszystkich innych religii i filozofii, pod warunkiem, że reprezentują one humanistyczne wartości”….
Autor: Zasady Spirytyzmu


„Spirytyzm popiera internacjonalizm i pacyfizm na drodze do doskonałości rodzaju ludzkiego”….
Autor: Zasady Spirytyzmu


„Istnieje Bóg jako Najwyższa Inteligencja oraz różne stany Duchów, przechodzące proces samodoskonalenia podczas kolejnych reinkarnacji. Podstawą doktryny są nauki Jezusa i Duchów wyższych”….
Autor: Zasady Spirytyzmu


„Życie duchowe człowieka jest wieczne, w przeciwieństwie do życia fizycznego. Po śmierci następuje rozpad z którego liczy się tylko nieśmiertelna część naszego istnienia, a jako że najczęściej jest ona jeszcze niedoskonała egzystująca ona w formie ducha. Duchy jako część Natury utworzonej przez Boga mogą komunikować się z żywymi ludźmi i wpływać na ich życie po przez różne podświadome wskazówki czy rady. Nic co się dzieje w tym zakresie nie dzieje się bez woli Boga”…
Autor: Zasady Spirytyzmu


„Każdy człowiek a właściwie jego duch musi się doskonalić ewolucja duchowa podczas kolejnych reinkarnacji. Przykładem doskonałego ducha wcielonego w człowieka jest Jezus. Również rodzaj ludzki jako gatunek podlega temu ustanowionemu przez Boga prawu dla wszelkich istnień (pragnienie osiągnięcia doskonałości funkcjonuje w każdym przejawie istności). Spirytyzm został przekazany ludziom przez „Pocieszyciela” zapowiedzianego przez Jezusa, który ma „przywrócić wszystkim rzeczom ich prawdziwe znaczenie”. Wiele planet Wszechświata zamieszkują istoty inteligentne i duchowe; kontakt z nimi jest jednak prawie niemożliwy, ponieważ istniejemy w różnych formach i na różnych „poziomach” swoich egzystencji”….
Autor: Zasady Spirytyzmu


„Zakazana jest aborcja. Przerwanie ciąży jest podwójną zbrodnią, gdyż stanowi sprzeciwianie się woli Boga poprzez pozbawianie życia Jego tworu, i po drugie – jest to sztuczne zachwianie równowagi zdrowotnej czyli psychicznej i fizycznej matki, co również sprzeciwia się prawu Natury. Według Spirytyzmu zakazana powinna być kara śmierci; zapobiegać powinno się samobójstwom a więźniów powinno się resocjalizować przywracając ich do społeczeństwa a nie izolować, ponieważ wszystko to stanowi przeszkodę w „duchowej ewolucji” pojedynczej ludzkiej jednostki i nas jako całego gatunku. Uniwersalnie pojmowana działalność na rzecz innych ludzi znajdujących się w potrzebie jest bardzo ważna, ponieważ ułatwia wszystkim stroną samodoskonalenie”…
Autor: Zasady Spirytyzmu


„Każdy człowiek ma dar porozumiewania się z duchami jako medium, jednak tylko niektórzy są tego świadomi. Człowiek powinien dążyć do maksymalnego poszerzenia swojej wiedzy”….
Autor: Zasady Spirytyzmu


„Spirytyzm uważa się za „wyższą i doskonalszą” formę chrześcijaństwa, oczyszczoną od przeinaczeń. Z tego względu nie przywiązuje wagi do rytuałów religijny”….
Autor: Zasady Spirytyzmu


„Prawdziwy Spirytyzm jest to czysta i niczym nie podszyta wiara w Boga, który jest wieczny, niezmienny, niematerialny, jedyny, wszechmocny, doskonały, sprawiedliwy i dobry. Świat Duchów to normalny i naturalny świat, oryginalny i pierwotny. Dusza to wcielony Duch, a fizyczne ciało to tylko jego powłoka. Istnieje ciało pół-materialne, które łączy Ducha z ciałem fizycznym. Duchy charakteryzuje różny stopień rozwoju. Wszystkie udoskonalają się poprzez przejście różnych etapów w Duchowej hierarchii. Ewolucja Duchów odbywa się poprzez wcielanie się tylko i wyłącznie w osobniki gatunku ludzkiego. Duchy wcielone mogą zamieszkiwać rozmaite światy we wszechświecie. Odcieleśnione, czy wędrujące Duchy nie zajmują żadnego konkretnego, ograniczonego regionu. Mogą być gdziekolwiek w przestrzeni, nawet obok nas, patrząc na nas bez przerwy i niepokojąc. Tworzą niewidzialną populację poruszającą się wśród nas. Duchy odcieleśnione i wcielone są od siebie zależne. Ich porozumiewanie się jest podświadome lub pozorne. Duchy odcieleśnione mogą manifestować się spontanicznie bądź poprzez wywołanie. Kodeks moralny Duchów wyższych jest zebrany, tak jak kodeks Chrystusa, w złotej zasadzie Ewangelii: „Czyń drugiemu, co chciałbyś, by tobie uczyniono”, co oznacza czynienie dobra, a nie zła. W zasadzie tej ludzkość znajduje uniwersalną prawdę, którą należy się kierować nawet w najmniejszych sprawach. W Spirytyzmie, jego praktyka ma miejsce podczas spotkań, które charakteryzuje prostota i wsparcie, docenia się wspólnotę bycia z boskością samą w sobie, na wszystkich jej płaszczyznach poprzez komunikację z duchowością i miłością według zasady Bóg jest we wszystkich”….
Autor: Zasady Spirytyzmu


„Spirytyzm uznaje za oczywiste, że po śmierci dusza zwierzęcia zachowuje swoistą indywidualność, co nie oznacza, że posiada świadomość swojego ja. Inteligencja pozostaje bowiem „w stanie uśpienia”. Z tego wynika, że „duch” istoty niższej po odłączeniu od ciała fizycznego niemal natychmiast wciela się ponownie by nie tracić czasu biegnącego w materii”….
Autor: Zasady Spirytyzmu


„Bardzo ważna jest idea spirytystyczna która zakłada również, że pierwotny czynnik duchowy pochodzący bezpośrednio od Boga indywidualizuje się na swoim wstępnym etapie doświadczania materii w kolejności od niższych jej etapów ewolucji, dopiero w pewnym momencie swojego rozwoju dany byt przekracza próg istoty ludzkiej. Wówczas mamy już do czynienia z rozwijającym się duchem i z jego wzrastającą samoświadomością. To właśnie wtedy rozwija się indywidualność, abstrakcyjne myślenie, rodzi się wstępnie poczucie moralności, rozwija się zniekształcona jeszcze wola i poczucie prawda do decydowania o samym sobie”….
Autor: Zasady Spirytyzmu


„Według Spirytyzmu Bóg jest sprawiedliwy. Nie stworzył światów, w którym obok istot uprzywilejowanych takich jak ludzkie żyją istoty niższe skazane na wieczny stan niższości, zdane na ciągłe zmagania z bólem, chorobami, rozszarpujące się w walce o byt, pożerające się nawzajem, bez żadnej perspektywy, która dawałaby nadzieję na zmianę tej sytuacji. Według Spirytyzmu każdy przejaw dzieła stworzenia znajduje się w charakterystycznym dla siebie stanie własnego rozwoju który według nadrzędnego prawa dążenia do doskonałości jest jego przeznaczeniem, podobnie jak ludzi. Tak więc zaczynając od najtwardszych stanów materii kamieni, minerałów po przez świat roślin i zwierząt następuje stały rozwój i stałe doskonalenie. Spirytyzm uważa że nie da się poszukiwać pełnego sensu istnienia istoty wyższej sztucznie odseparowując go od innych przejawów Boskiego dzieła minerałów, roślin i mniejszych jak i większych stworzeń, które towarzyszą mu w jego krótkiej, przemijającej drodze do zrozumienia Boskiego planu”….
Autor: Zasady Spirytyzmu


„To rodzaj wędrówek, gdyż dusza nie jest połączona z ciałem, ale nie jest ona Duchem wędrującym; ten jest bowiem myślącą i działającą pod wpływem wolnej woli istotą. Duch zwierzęcia nie ma takiej możliwości. Głównym atrybutem Ducha jest świadomość samego siebie. Duch zwierzęcia jest odpowiednio klasyfikowany przez Duchy, które zajmują się tego rodzaju zajęciem, i niemal natychmiast wykorzystywany. Nie spędza swojego czasu na nawiązywaniu kontaktów z innymi stworzeniami” [..] „Po śmierci zwierzęcia istniejąca w nim zasada inteligentna znajduje się w stanie uśpienia i używają jej Duchy wyznaczone do animowania nowych stworzeń, w których będzie nadal wykorzystywana. Z tego wynika, że w świecie Duchów nie istnieją błąkające się zwierzęta, a tylko Duchy ludzi”….
Autor: Allan Kardec


„Aby wspomóc osoby nieoswojone z nauką spirytystyczną, powiemy, że nie ma dni, czasów ani miejsc, które bardziej od innych sprzyjają komunikacji z duchami; nie ma także formuł, sakramentów, czy kabalistycznych słów, które są potrzebne do ich wezwania; nie ma także takiego treningu ani inicjacji, które byłyby potrzebne do ich wywołania; żadne użycie symboli, czy rzeczy materialnych, czy w celu ich przywołania, czy oddalenia, nie jest skuteczne, ponieważ wystarcza zwykła myśl ; na koniec, media bez opuszczania swojego normalnego stanu otrzymują przekazy w tak prosty i naturalny sposób, jakby były one dyktowane przez osoby wcielone”….
Autor: Allan Kardec


„[..] Tak więc manifestacje nie mają na celu służyć interesom materialnym; ich użyteczność przejawia się w ich skutkach moralnych. Tak, czy inaczej jeśli nie prowadzą do żadnego innego rezultatu niż poznanie nowych praw natury i fizyczne udowodnienie istnienia duszy oraz jej przetrwania po śmierci, i tak wiele osiągną, gdyż otworzy to nową szeroką drogę w szeroko pojmowanej filozofii”….
Autor: Allan Kardec


„[..] Spirytyzm idzie ramię w ramię z rozwojem. Nigdy nie zostanie zdetronizowany, bo jeśli nawet nowe odkrycia pokażą, że się myli, Spirytyzm sam się obroni. Jeśli nowa prawda się ujawni on ją zaakceptuje”….
Autor: Allan Kardec


„Spirytyzm wyjaśnia działanie modlitwy, ukazując sposób przesyłania myśli, czy to w sytuacji, gdy istota, do której się modlimy przybywa na nasze wezwanie; czy gdy nasza myśl wznosi się do niej. Aby zdać sobie sprawę co się dzieje w takiej sytuacji, należy sobie wyobrazić, że wszystkie istoty wcielone i wolne od ciał zanurzone są w powszechnym fluidzie, który wypełnia przestrzeń, podobnie jak u nas atmosfera. Do tego fluidu trafia impuls czyjejś woli; jest on jakby nośnikiem myśli, podobnie jak powietrze jest nośnikiem dźwięku – z tą tylko różnicą, że wibracje powietrza są ograniczone, zaś wibracje powszechnego fluidu roznoszą się nieskończenie. Gdy więc czyjaś myśl zostanie skierowana do jakiejś istoty – obojętnie: na Ziemi lub w przestrzeni, wcielonej lub wolnej od ciała – to między nimi pojawia się napięcie fluidu, umożliwiające przeniesienie myśli na podobnej zasadzie, jak powietrze przenosi dźwięk. Energia tego napięcia zależy od tej myśli i woli. W ten sposób modlitwy są słyszane przez Duchy gdziekolwiek by się znajdowały; Duchy komunikują się między sobą; inspirują nas i na odległość nawiązują kontakty z wcielonymi. To wyjaśnienie dla kogoś, kto nie rozumie pożytku z modlitwy czysto mistycznej, przy czym nie chodzi tu bynajmniej o materializowanie modlitwy, lecz o wykazanie jej funkcji, poprzez zwrócenie uwagi, że może ona oddziaływać bezpośrednio i skutecznie; nie mniej jednak wszystko jest tu podporządkowane woli Boga, najwyższego sędziego wszechrzeczy, który jako jedyny może sprawić, by modlitwa była skuteczna”….
Autor: Allan Kardec


„Przy pomocy modlitwy człowiek zwraca się o pomoc do dobrych Duchów, które przybywają wesprzeć go w dobrych postanowieniach i inspirować go dobrymi myślami; tym samym zdobywa moralną siłę, by pokonywać trudności i powracać na dobrą drogę, jeśli z niej zszedł; na tej samej zasadzie może odwrócić zło, które przyciągnąłby z własnej winy. Oto więc na przykład człowiek widzi, że nadużyciami, których się dopuścił, zrujnował sobie zdrowie; i tak już do końca będzie żyć w cierpieniu; czy powinien się skarżyć, jeśli nie uda się go wyleczyć? Nie, bo wcześniej mógł zaczerpnąć z modlitwy siłę do przeciwstawienia się pokusom. Podzieliwszy uczynione w życiu zło na dwie kategorie: do jednej zaliczy to, czego człowiek mógł uniknąć, a do drugiej problemy, które sam wywołał wskutek własnej niezapobiegliwości i nadużyć; będzie można się zorientować, że tych drugich jest o wiele więcej, niż pierwszych. Jest więc rzeczą oczywistą, że człowiek jest autorem większości swych udręk i mógłby ich uniknąć, gdyby postępował zawsze mądrze i rozważnie”….
Autor: Księgi Dobrych duchów


„Jest niewątpliwie pewne, że nasze problemy w życiu doczesnym wynikają z naszych konfliktów z prawem Bożym, a gdybyśmy dokładnie przestrzegali tego prawa, to bylibyśmy doskonale szczęśliwi. Gdybyśmy nie przekraczali podstawowej granicy w zaspokajaniu naszych potrzeb, to nie byłoby ani chorób będących skutkiem nadużyć, ani problemów będących następstwem tych chorób; gdybyśmy ograniczyli swe wygórowane ambicje, to nie popadlibyśmy w ruinę; gdybyśmy nie chcieli wdrapać się wyżej, niż możemy, to nie balibyśmy się spaść; gdybyśmy byli pokorni, to nie cierpielibyśmy wskutek urażonej dumy; gdybyśmy stosowali prawo miłosierdzia, nie bylibyśmy ani oszczerczy, ani zawistni, ani zazdrośni, uniknęlibyśmy kłótni i nieporozumień; gdybyśmy nie wyrządzali innym krzywdy, nie musielibyśmy obawiać się gniewu i zemsty”….
Autor: Księgi Dobrych duchów


„Spirytyzm wskazuje jednocześnie, że człowiek nie może poradzić nic na zło innego rodzaju; więc gdyby nawet jakakolwiek modlitwa była nieskuteczna, by się przeciw niemu zabezpieczyć, to czy nie byłoby już dużo, gdyby dzięki niej uwolnić się od zła czynionego z własnej winy? Działanie modlitwy w tym względzie łatwo jest zrozumieć, bowiem jej skutkiem jest pozyskanie zbawiennej inspiracji dobrych Duchów; można poprosić je o siłę do przeciwstawienia się złym myślom, których realizacja mogłaby być dla nas zgubna. W takim wypadku więc, to nie owe Duchy odstręczają nas od zła, lecz my sami odwracamy myśli, które mogłyby do niego doprowadzić; Duchy nie ingerują tu w Boże wyroki; w żaden sposób nie zawieszają działania praw natury; Duchy te starają się odwieść nas od złamania prawa, ukierunkowując naszą wolą wolę; nie robią tego jednak bez naszej wiedzy, skrycie, niewoląc nas. Człowiek znajduje się tu w sytuacji, w której prosi je o dobrą radę, a następnie z niej korzysta – zawsze jednak może wybrać, czy to zrobić, czy nie; Bóg chce, aby na tej zasadzie człowiek brał odpowiedzialność za swoje czyny i to jemu pozostawia zasługę wyboru dobra lub zła. W ten sposób, człowiek może być zawsze pewien, że otrzyma to, o co gorącoś prosi”….
Autor: Księgi Dobrych duchów


„Modlitwę zalecają wszystkie Duchy; wyrzeczenie się modlitwy oznaczałoby zlekceważenie dobroci Bożej; oznaczałoby pozbawienie się pomocy czystego dobra, które można by uczynić innym za sprawą modlitwy. Jednak największą siłę ma szczera modlitwa w intencji innych, przyczyn sedno siły naszej modlitwy tkwi w odcieniach naszej szczerości i głębokości na jaką jesteśmy w stanie się wznieść w trakcie modlitwy”….
Autor: Księgi Dobrych duchów


„Przyjmując prośbę kierowaną do Niego, Bóg często chce nagrodzić zamiar, oddanie i wiarę osoby modlącej się; dlatego modlitwa człowieka dobrego przynosi w oczach Boga większą zasługę i zawsze jest skuteczniejsza, bowiem człowiek zły i złośliwy nie może modlić się żarliwie i z ufnością, bo takie podejście możliwe jest tylko dzięki prawdziwemu uczuciu pobożności. Z serca egoisty, który modli się ustami, mogą wychodzić tylko słowa, nie zaś żar miłosierdzia, który nadaje modlitwie jej całą moc. Można to zrozumieć tak, że na zasadzie instynktownego odruchu zwykle polecamy się raczej modlitwom osób, których postępowanie jest miłe Bogu, bo ich modlitwy są lepiej wysłuchiwane”….
Autor: Księgi Dobrych duchów


„Ponieważ modlitwa wywołuje pewien rodzaj działania magnetycznego, można by przypuszczać, że jej efekt zależy od mocy fluidu; jednak tak nie jest. Gdy jest to niezbędne, to jest gdy ilość fluidu modlącego się jest niewystarczająca, Duchy wspomagają go w tym działaniu czy to działając bezpośrednio w jego imieniu, czy też dodając mu chwilowo odpowiedniej siły, jeśli uznają, że jest godzien takiej łaski lub mogłoby to być pożyteczne”….
Autor: Księgi Dobrych duchów


„Człowiek, który nie uważa się za wystarczająco dobrego, by jego modlitwa miała wywierać dobry wpływ na innych, wcale nie powinien się powstrzymać od modlenia się za kogoś, nawet gdy myśli, że nie jest godzien, by został wysłuchany. Świadomość jego niższości świadczy o jego pokorze, która jest zawsze miła Bogu, który bierze pod uwagę dobre intencje powodujące takim człowiekiem. Jego żarliwość i zaufanie do Boga są pierwszym krokiem w stronę powrotu do dobra, w czym dobre Duchy będą szczęśliwe go wspierać. Odrzucana jest modlitwa człowieka dumnego, który ufa tylko swej potędze i swym zasługom, i sądzi, że może także podporządkować sobie wolę Przedwiecznego”….
Autor: Księga Mediów


„Moc modlitwy zależy od myśli; nie wiąże się ani ze słowami, ani z miejscem, ani z porą, w której się ją odmawia. Można więc się modlić gdziekolwiek i kiedykolwiek, samemu lub z innymi. Miejsce i czas mogą sprzyjać jedynie odpowiedniemu skupieniu. Wspólna modlitwa ma większą moc, gdy serca wszystkich modlących się jednoczy ta sama myśl i ten sam cel, bo to zupełnie tak samo, jakby wielu krzyczało jednocześnie jednym głosem; lecz cóż znaczy wielkie zgromadzenie, jeśli każdy modli się osobno i na własne konto! Sto zebranych osób może modlić się jak egoiści, podczas gdy dwie, trzy, zjednoczone wspólnym dążeniem, mogą się modlić jak prawdziwi bracia w Bogu, a ich modlitwa będzie miała o wiele większą moc, niż tej setki”….
Autor: Allan Kardec


„Niewątpliwym źródłem wszelkich możliwych wyobrażeń na temat Duchów jest istnienie poza materią inteligentnej zasady – nie do pogodzenia z jej absolutnym zaprzeczeniem. Za punkt wyjścia obieramy więc istnienie duszy, przetrwanie przez nią śmierci oraz charakterystyczną dla niej indywidualność – co w sposób teoretyczny i dogmatyczny wyraził spirytualizm, zaś w spirytyzmie zostało to praktycznie dowiedzione. Na chwilę pozostawmy więc właściwe manifestacje i rozumując indukcyjnie zobaczmy, do jakich wniosków dojdziemy”….
Autor: Księga Mediów


„W momencie uznania istnienia duszy i zachowywania przez nią indywidualności po śmierci, należy przyznać również, że: 1o– ma ona inną naturę niż ciało, bowiem oddzieliwszy się od niego, nie posiada jego właściwości; 2o– jest świadoma samej siebie, bowiem przypisuje się jej odczuwanie radości lub cierpienia – w przeciwnym przypadku byłaby tworem biernym, co dla nas oznaczałoby to samo, jakby w ogóle jej nie było. Z przyjęcia tych twierdzeń wynika, że dusza dokądś się udaje; co więc będzie się z nią działo i dokąd pójdzie? Według powszechnych wierzeń dusza idzie do nieba lub piekła – tylko gdzie się one znajdują? Niegdyś mawiano, że niebo jest w górze, a piekło na dole; lecz gdzie leży owa góra i dół we wszechświecie od momentu, gdy dowiedziano się, że Ziemia jest okrągła, a ruchy ciał niebieskich sprawiają, iż to, co było w górze, dostaje się na dół w ciągu dwunastu godzin, a wszystko to dzieje się w bezkresnej przestrzeni, w której spojrzenie gubi się w niezmiernych odległościach? To prawda, że dół umiejscawiano w głębi Ziemi. Czymże jednak okazała się owa głębia, od kiedy zaczęto ją penetrować podczas badań geologicznych? Czym także okazały się koncentryczne sfery, określane jako niebo ognia czy niebo gwiazd, od kiedy wiadomo, że Ziemia nie stanowi centrum wszechświata, zaś nasze Słońce jest tylko jednym z milionów słońc świecących w przestrzeni kosmicznej, a każde z nich jest sercem układu planetarnego? A co ze znaczeniem zagubionej w tym ogromie Ziemi? Na mocy jakiegoż to nieuzasadnionego przywileju tylko to malutkie ziarnko piasku, nie wyróżniające się ani wielkością, ani pozycją, ani odgrywaniem jakiejś szczególnej roli, miałoby być zamieszkane przez istoty rozumne? Rozsądek nie pozwala uznać, że bezkres jest bezużyteczny. Wszystko też nam podpowiada, że jego światy są zamieszkane. Jeśli zaś są zamieszkane, to wnoszą do wszechświata swoje zasoby dusz. Tu znowu więc pojawia się pytanie: cóż dzieje się z tymi duszami, skoro astronomia i geologia zniszczyły przypisywane im domostwa – a zwłaszcza, co dzieje się z nimi od chwili, gdy tak racjonalna teoria o wielości światów pomnożyła ich liczbę do nieskończoności? Skoro idei takiego rozmieszczenia dusz nie można pogodzić z danymi naukowymi, to miejsce pobytu wyznacza im inna, bardziej logiczna koncepcja. W tym przypadku nie jest to już ściśle określone i ograniczone miejsce, lecz przestrzeń wszechświata: cały świat niewidzialny, w środowisku którego żyjemy, otaczający nas i nieustannie przenikający. Czy jest w tym twierdzeniu coś niemożliwego, co rozum by odrzucał? Nie ma. Wprost przeciwnie – wszystko nam mówi, że nie może być inaczej. Cóż jednak, gdy chodzi o przyszłe kary i nagrody, jeśli nie mają być rozdzielane w miejscach do tego przeznaczonych? Proszę zwrócić uwagę, że niewiara w istnienie miejsc kar i nagród bierze się zwykle z faktu ukazywania ich w niemożliwych do przyjęcia okolicznościach. Wystarczy jednak powiedzieć, że zamiast tego dusze odczuwają szczęście lub nieszczęście w swoim wnętrzu, że ich los jest uzależniony od stopnia moralności, że źródłem tego szczęścia jest zjednoczenie się dusz sympatyzujących ze sobą i dobrych, że odpowiednio do stopnia ich oczyszczenia poznają one i przeczuwają rzeczy niedostępne duszom prymitywnym – a cały świat zrozumie to bez wysiłku. Powiedzcie także, że dusze osiągają najwyższe stopnie rozwoju tylko dzięki wysiłkom podejmowanym w celu poprawy i wskutek serii prób służących oczyszczeniu, że anioły to dusze, które osiągnęły najwyższy stopień rozwoju możliwy do osiągnięcia dzięki dobrej woli, że anioły te są wysłannikami Boga, mającymi towarzyszyć wykonywaniu Jego planów w całym wszechświecie i są szczęśliwe, mogąc te chwalebne misje wypełniać – a nadacie ich szczęściu sens o wiele bardziej pożyteczny i atrakcyjny, niż jakaś nieustająca kontemplacja nie będąca niczym innym, jak tylko nieskończoną nieprzydatnością. Powiedzcież w końcu, że demony są niczym innym, jak złymi i jeszcze nie oczyszczonymi duszami, które jednak mogą stać się takimi, jak te pozostałe – a to będzie wydawać się o wiele bardziej zgodne z Bożą sprawiedliwością i dobrocią, niż teoria o istotach stworzonych dla zła i skazanych na wieczne zło. To również jest do przyjęcia na zasadach najsurowszego rozsądku, najbardziej rygorystycznej logiki; słowem – na zdrowy rozum”….
Autor: Księga Mediów


„Prawdziwym spirytystą nie jest ktoś, kto wierzy w manifestacje, lecz kto wykorzystuje naukę przekazaną przez Duchy. Wiara nie wystarcza, jeśli nie potrafi sprawić, byśmy uczynili krok do przodu i stali się lepsi wobec bliźnich”….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Egoizm, duma, próżność, ambicja, chciwość, nienawiść, zawiść, zazdrość, oszczerstwo są dla duszy trującymi chwastami, które należy każdego dnia stopniowo wyrywać, a środkiem przeciwko nim są miłosierdzie i pokora….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Pokładanie ufności w spirytyzmie przynosi pożytek tylko temu, o kim można powiedzieć: On jest lepszy dzisiaj niż był wczoraj….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Waga, którą człowiek przywiązuje do dóbr doczesnych, pozostaje w opozycji w stosunku do jego losu w życiu duchowym; to zwątpienie w przyszłość, które każe mu poszukiwać radości tego świata zaspokajając pasje, nawet kosztem bliźniego….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Ziemskie frasunki są lekarstwem dla duszy; zapewniają jej one ochronę na przyszłość, tak jak bolesna operacja chirurgiczna ratuje życie chorego i przywraca mu zdrowie. To dlatego Chrystus powiedział: Błogosławieni płaczący, albowiem oni będą pocieszeni”….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


W waszych cierpieniach nie patrzcie w górę, lecz w dół; pomyślcie o tych, którzy cierpią jeszcze bardziej niż wy….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Brak nadziei jest naturalny u kogoś, kto wierzy, że wszystko się kończy wraz z życiem cielesnym; nie ma on jednak sensu u kogoś, kto pokłada swą ufność w przyszłości….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Człowiek jest tu często twórcą swego własnego nieszczęścia; niech powróci do źródła swych niepowodzeń, a zobaczy, że są najczęściej rezultatem jego krótkowzroczności, jego dumy i chciwości, które pociągnęły za sobą naruszenie prawa Bożego….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Modlitwa jest aktem adoracji. Modlić się do Boga, to myśleć o Nim; to zbliżyć się do Niego; to nawiązać z Nim kontakt….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Ten, kto modli się żarliwie i z ufnością jest silniejszy wobec złych pokus, a Bóg wysyła dobre Duchy, by mu pomagały. Jest to ratunek, którego nigdy się nie odmawia, gdy szczerze się o niego prosi….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Podstawową rzeczą jest nie częsta modlitwa, lecz modlitwa dobra. Niektóre osoby sądzą, że cała zasługa leży w długości modlitwy, przymykając jednocześnie oczy na swe braki. Modlitwa jest dla nich zajęciem, sposobem wypełnienia czasu, a nie refleksją nad samym sobą….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Ten, kto prosi Boga o przebaczenie swoich błędów, nie otrzymuje go, nie zmieniwszy swego postępowania. Dobre uczynki są najlepszymi modlitwami, bo czyny są warte więcej niż słowa….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Modlitwę zalecają wszystkie dobre Duchy; z drugiej strony, proszą o nią również wszystkie Duchy niedoskonałe, jako o sposób na ulżenie im w cierpieniach….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Modlitwa nie może zmienić wyroków Opatrzności; lecz widząc, że ktoś się nimi interesuje, Duchy cierpiące czują się mniej samotne; są mniej nieszczęśliwe; modlitwa dodaje im odwagi, pobudza w nich chęć poprawienia się poprzez pokutę i naprawienie krzywd, oraz może sprawić, że nie będą myśleć o czynieniu zła. To w takim sensie może ona nie tylko złagodzić, lecz również oszczędzić im cierpień….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Módlcie się każdy według własnych przekonań, w sposób, który uważacie za najodpowiedniejszy, bo forma jest niczym – myśl jest wszystkim; podstawą jest szczerość i czystość intencji; jedna dobra myśl warta jest więcej niż wiele słów, które podobne są do hałasu pustego młyna….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


„Bóg stworzył ludzi silnych i potężnych, by pomagali słabszym; silny, który uciska słabszych jest potępiony przez Boga; często jest on ukarany jeszcze w obecnym życiu, niezależnie od tego, co go czeka w przyszłości”….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Majątek jest spiżarnią, której właściciel jest tylko użytkownikiem, gdyż nie zabierze jej ze sobą do grobu; będzie musiał się rozliczyć z tego, co dzięki niej uczynił….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Bogactwo jest próbą bardziej zdradliwą niż nędza, bowiem stanowi pokusę do nadużyć i wybryków, a trudniej jest być umiarkowanym niż pogodzonym z losem….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Tryumfujący człowiek ambitny i bogacz pławiący się w dobrach materialnych są bardziej godni pożałowania niż zazdrości, bo trzeba mieć na uwadze ich powrót. Spirytyzm za sprawą dotkliwych przykładów tych, którzy żyli, a którzy teraz przybywają, by opowiedzieć o swoim losie, ukazuje prawdę słów Chrystusa: „Kto się wywyższy, będzie poniżony, a kto się poniży, będzie wywyższony”….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Miłosierdzie jest nadrzędnym prawem Chrystusa: „Kochajcie się wzajemnie jak bracia; – kochajcie bliźnich swoich jak siebie samych; wybaczajcie waszym nieprzyjaciołom; – nie czyńcie żadnej rzeczy, której nie chcecie, by wam uczyniono”; to wszystko zawiera się w słowie miłosierdzie….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Miłosierdzie nie składa się tylko z jałmużny, bo jest też miłosierdzie w myślach, słowach i czynach. Miłosierny myślą to ten, kto jest wyrozumiały dla błędów swego bliźniego; miłosierny słowem to ten, kto nie mówi nic, co mogłoby zaszkodzić bliźniemu; miłosierny czynem to ten, kto wspomaga swego bliźniego ze swych wszystkich sił….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Biedak, który dzieli swój kawałek chleba z kimś jeszcze biedniejszym jest najbardziej miłosierny i ma większą zasługę w oczach Boga niż ten, kto oddaje nadwyżki nie wyrzekając się niczego….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Ktokolwiek żywi w stosunku do swego bliźniego uczucia niechęci, nienawiści, zazdrości i żalu, temu brakuje miłosierdzia; kłamie on mówiąc, że jest chrześcijaninem, obraża Boga….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Ludzie wszystkich kast, wszystkich sekt, o każdym kolorze skóry – wszyscy jesteście braćmi, bo Bóg wzywa was do siebie; trzymajcie się więc za ręce, jaki by nie był sposób oddawania Mu czci, i nie potępiajcie się, bo potępienie bliźniego jest złamaniem prawa miłosierdzia, głoszonego przez Chrystusa….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Na skutek egoizmu, ludzie nieustannie walczą; wraz z miłosierdziem osiągną pokój. Tylko miłosierdzie, stając się fundamentem ich instytucji, może zapewnić temu światu dobrobyt; i – jak powiedział Chrystus – tylko ono może zagwarantować ich szczęście w przyszłości, bo składają się na nie wszystkie cechy mogące prowadzić do doskonałości. Dzięki prawdziwemu miłosierdziu, takiemu, którego nauczał i czynił Chrystus, nie będzie już egoizmu, dumy, nienawiści, zazdrości, oszczerstw, nie będzie nadmiernego przywiązania do dóbr doczesnych. To dlatego maksymą chrześcijańskiego spirytyzmu są słowa: BEZ MIŁOSIERDZIA, NIE MA ZBAWIENIA….
Maksymy zaczerpnięte z nauki Duchów


Protestantyzm, prawosławie, katolicyzm, Świadkowie Jehowy, a także judaizm stanowczo potępiają spirytyzm na podstawie Starego Testamentu, który zakazuje wszelkich prób kontaktu ze zmarłymi. Historia Izraela opisana w Starym Testamencie daje także kilka przykładów złamania tego zakazu, w każdej sytuacji wspomniane zachowania są przedstawiane w negatywnym świetle….
Księga Powtórzonego Prawa


Praktykowanie spirytyzmu jest zabobonem całkowicie niedozwolonym, gdyż nie leży w Bożym porządku rzeczy, aby Bóg wysyłał dobre duchy dla zaspokojenia ludzkiej ciekawości. Jeśli jakieś duchy udzielają odpowiedzi na różne pytania, mogą to być jedynie złe duchy, które godzą się wchodzić w łączność z ludźmi tylko dlatego, aby im szkodzić i pobudzać ich do złego. Toteż Kościół zabronił absolutnie brania jakiegokolwiek udziału w seansach spirytystycznych….
Dekret Stolicy Apostolskiej z 30. IV. 1898 r.


Jak wyglądał seans spirytystyczny w Belgi w 1906r
„Szanowny Redaktorze! Czyniąc zadość jego życzeniu pragnęłabym udzielić jak najwięcej szczegółów z seansów w Brukseli, które tak bardzo mnie zainteresowały […]. Na mnie seanse te sprawiły wrażenie czegoś o wiele doskonalszego aniżeli to, co się odbywa u nas. Tam minął chyba już okres tej ciekawości, jaka właściwa jest uczestnikom naszych seansów z objawami fizycznymi. Belgijscy spirytyści traktują całą rzecz jako doktrynę, mającą posłużyć im w moralnym udoskonaleniu się; przekonani są zresztą tak mocno o istnieniu życia pozagrobowego i o widzialnym i dotykalnym stosunku z bezcielesnymi mieszkańcami tamtego świata, że seanse z objawami fizycznymi, takimi jak: poruszanie się przedmiotów, pukania, lewitacja, a nawet materializacja, nie obchodzą ich wcale; zostawiają to, jak powiadają, nowicjuszom, sami zaś oddają się przeważnie studiom w tym kierunku, mającym na celu pożytek moralny swój, a także zeszłych z tego świata, a potrzebujących naszej pomocy.
Każdy więc taki ich seans ma określony z góry cel i charakter. Na każdym podobnym seansie musi być obecny przewodniczący, tzw. moralizator – na usługi duchów potrzebujących rady, ratunku.
Raz w tygodniu w oznaczony dzień i godzinę w Sali Stowarzyszenia, zbiera się posiedzenie składające się z wiernych sprawie i z mediów, których bywa kilka, a czasem i więcej, a nie tylko jedno, jak na seansach u nas.
Seans rozpoczyna się od wspólnego modlitwy, która jednak nie ma mieć znaczenia żadnego z kultów religijnych; następnie odbywa się czytanie, po czym trwa chwila skupienia i ewokacja (wywoływanie) duchów.
Na środku pokoju [znajduje się] duży stół, wokoło którego siedzą media różnego wieku i płci, mając przed sobą ołówki i duży zapas papieru do pisania. Naraz, niektóre z nich zadrżawszy nagle, wpadają w trans i zaczynają mówić nie swoim głosem, lecz duchów wcielonych w nie; inne zdradzają ruchem palców chęć do pisania, więc wkłada im się w ręce ołówki i podsuwa papier; piszą na nim automatycznie w niezwykle gwałtowny i szybki sposób. Siedzący pośrodku stołu moralizator [przewodniczący spotkania] prowadzi ze wszystkimi duchami wcielonymi w media rozmowę po kolei, wypytując je o stan, powód i potrzebę zjawienia się ich na seansie, co nazywa się konsultacją duchową.
Następują zatem, wygłaszane przez usta mediów skargi owych duchów, opowiadania o swych troskach i cierpieniach. Oryginalne jest to, że duchy te nie wiedzą na przykład o tym, że już przestały żyć; wciąż sprzeczają się i stale utrzymują, że jeśli byłyby zmarłymi nie zjawiałyby się tu wcale i nie rozmawiały z obecnymi. Wtedy to moralizator perswaduje im, że twierdzenie ich nie ma żadnej podstawy i stara się przekonać je przedstawiając dowody materialne, i jako że nie posiadają ciała, krwi i kości, a są tylko postaciami fluidycznymi, na dowód tego podaje im fakt, że wchodzą i wychodzą z pokoju wcale nie otwierając drzwi, jak to czyni człowiek żyjący; proponuje im też uderzenie się ręką w drugą rękę lub piersi, czego nie są zdolne uczynić. Wówczas moralizator konkluduje: a [więc] widzisz, że brak ci ciała” itp.
Inne duchy pełne niepokoju pytają: „gdzie jestem, co się ze mną dzieje, dlaczego tak cierpię?” Na to moralizator radzi takiemu duchowi, aby zajrzał do swej przeszłości, w której z pewnością znajdzie się zawsze powód cierpień, dla uniknięcia których daje się duchowi stosowną radę, a tą jest otoczenie szczególną opieką tego, kogo się za życia srodze skrzywdziło. Skoro duch radę tę przyjmie dobrym sercem, zaraz doznaje wielkiej ulgi w swych cierpieniach i wnet rozpoczyna dzieło swej rehabilitacji, a po niejakim czasie nie tylko sam przychodzi dziękować za zbawienne rady, lecz przyprowadza ze sobą i inne duchy. Między duchami trafiają się jednak, jak i u ludzi żyjących, istoty uparte i krnąbrne, niechcące się ukorzyć przed światłem prawdy, zuchwałe względem swego medium, potrząsające nim i ciskające je pod stół. Moralizator, wyczerpawszy wszystkie środki mogące na nie podziałać, każe im wyjść z medium w imię Boga Wszechmogącego, co czynią niezwłocznie i medium wnet powraca do stanu normalnego, a często zaraz opanowywane bywa przez innego ducha o całkiem przeciwnym temperamencie.
Im wrażliwsze są media, tym dokładniej przejmują głos i gesty wcielonych w nie duchów. Często małe dziewczątko przybiera butną postawę i wygłasza nieskromnymi słowami zdania jakiegoś zuchwałego człowieka.
Mediów przy stole, jak to wyżej zaznaczono, siada kilkanaście, a czasami przy każdym medium lokuje się po jednym moralizatorze, co sprawia oryginalny widok. Często się zdarza, że duchy wcielone w media kłócą się z moralizatorami, a nawet biją się z nim, zanim nie zostaną poskromione przez tych pierwszych.
Bywają tu również seanse specjalnie poświęcone chorym, ale to potrzebowałoby dłuższego opisu. Słynne w tym kierunku medium w Belgii to niejaki Antoine le guerrisseur w mieście Jemeppe sur Meuse, który dziennie jakoby przyjmuje kilkuset pacjentów.
Spirytyzm w tej formie jest bardzo rozpowszechniony zwłaszcza w sferach robotniczych. W niemal każdym domu robotników codziennie urządza się podobne seanse. Są tam media o różnym uzdolnieniu: widzące, słyszące na odległość itp. Byłam w kilku takich domach, wszędzie przyjmowano mnie najuprzejmiej; byli to ludzie małego wykształcenia umysłowego, lecz wielkiej wartości moralnej.
U Księżnej Karadii, słynnej propagatorki spirytyzmu, nie byłam, ale dużo o niej słyszałam jako o opiekującej się sprawą i w posiadłości swej Chateau Bovigny z całą uprzejmością goszczącej przybywających do niej spirytystów z całego świata”.
M.Z.

„Dziwy życia” 1906, pod red. W. Chłopickiego, nr 92 „….

 



« »